De Einstein-Szilard- of Einstein-koelkast is een absorptiekoelkast die geen bewegende delen heeft, onder constante druk werkt en alleen een warmtebron nodig heeft om te werken. Het werd in 1926 uitgevonden door Albert Einstein en Leó Szilárd, die het op 11 november 1930 in de VS patenteerde (US patent 1,781,541). De drie werkende vloeistoffen in dit ontwerp zijn water, ammoniak en butaan.[1] De Einstein-koelkast is een verdere ontwikkeling van het originele drie vloeistoffen-octrooi door de Zweedse uitvinders Baltzar von Platen en Carl Munters.